شنوایی شناسی و خرید سمعک

ارزیابی ENG/VNG مجموعه ایست که شامل تست هایی است که به منظور بررسی بخش های
محیطی ومرکزی سیستم وستیبولارطراحی شده اند. دانستن این نکته مهم است که ارزیابی سیستم
وستیبولار محیطی بوسیله ENG/VNG بسیارمحدود می باشد واین ارزیابی هابه طورتیپیک
عملکرد کانال نیمدایره ای افقی رامنعکس می کنند واطلاعات محدودی درباره کانال های عمودی
وارگان های اتولیت دراختیار می گذارند. بابه کارگیری سیستم های ENG/VNG کامپیوتری شده که
امکان کنترل محرکات بینایی قابل توجه وآنالیزکیفی رافراهم می کنند، می توان مسیرهای
vestibulo-ocular مرکزی رابه طورکامل ارزیابی کرد.
ENG/VNG شامل مجموعه تست های زیرمی باشد: ارزیابی ocular-motor که به طورتیپیک با
تعقیب آرام، آنالیزساکاد، تثبیت gaze وتحریک اپتوکینتیک انجام می شود؛ نیستاگموس خودبخودی،
وضعیت دهی سریع (مانوردیکس هالپایک)، نیستاگموس وضعیتی وتحریکات کالریک. اندازه گیری
سرعت چشمی جزآهسته نیستاگموس (شکل 20.4) موردتوجه می باشد چون منعکس کننده بخشی
ازنیستاگموس است که توسط VOR تولیدشده است. مانوردیکس هالپایک باید با آزمایش مستقیم
آنالیزشود چون یک ثبت کمی دوبعدی ازحرکات چشم معمول گمراه کننده است. تست هالپایک نباید
بعداز حرکات چشمی دوبعدی ثبت شده، آنالیزشود. تست های ocular-motor براساس حرکات
چشمی تولیدشده درطول تست تعیین می شود وسپس بامقایسه آنهابا اطلاعات هنجارمنتشرشده،
آنالیزمی شود.

زنگ زدن گوش
بسیاری از افراد کم¬ شنوا دارای مشکل زنگ زدن گوش می¬باشند. تقویت صداهای خارجی می¬تواند اغلب اثرات مختلفی بر این پدیده داشته باشد. صداهای تقویت شده می¬توانند موانع کامل یا جزئی را برای زنگ زدن گوش ایجاد سازند، اما نمی¬توان ضرورت رخداد آنها را تعیین نمود. زنگ زدن گوش احتمال پذیرش سمعک را از سوی شخص افزایش خواهد داد و بنابراین می¬تواند فاکتور مثبتی در ارزیابی رضایت فرد در استفاده از سمعک به شمار آید. استفاده از سمعک¬ها مانع درمان زنگ زدن گوش نمی¬باشد.
11-1-8: ترکیب فاکتورها
همان¬طور که مشاهده نمودید، یک نگاره شنوایی مشکل¬دار (مانند کم¬شنوایی) الزاماً استفاده از سمعک را نشان نمی¬دهد. مهارت در استفاده از سمعک تنها در مکان¬های شلوغ برای شنیدن صداهای ضعیف فاکتور مهمی به شمار می¬رود. هر چند بیماری که تنها با یکی از مشکلات مربوط به سمعک روبروست پذیرش مزایای سمعک بیشتر از فردی است که با مشکلات متنوع¬تری مواجه است. در حقیقت وظیفه یک متخصص بالینی، شناخت بیماری و بررسی موانع موجود در عدم دستیابی به موفقیت و غلبه بر آنها با استفاده از راهکارهای فنی و یا کمک به تغییر عقاید بیمار در استفاده از سمعک در مقابل معایب آن می-باشد. وظیفه آنها همچنین ارائه اطلاعات مورد نیاز به بیمار به منظور انجام یک تصمیم¬گیری خوب در خصوص پروسه درمان است. یک متخصص بالینی چه خاطره¬ای را می¬بایست برای بیماری که از مزایای سمعک نامطمئن است نقل نماید؟ چنانچه اطلاعات نامشخص و منفی در خصوص کاربرد سمعک به بیمار داده شود، اطمینان و پشتکار وی در پذیرش و استفاده از این وسیله کاهش خواهد یافت. از طرفی دیگر، ارائه پیش¬بینی¬های مثبت اغراق¬آمیز انتظارات غیر واقعی را در بیمار ایجاد خواهد نمود که منجر می¬شود ادامه درمان با مشکلات عدیده¬ای روبرو گردد. از نظر اخلاقی، تشویق و دلگرم کردن بیمار و ارائه اطلاعات ساده برای درک استفاده از سمعک، مانعی ندارد. از سویی دیگر، بیمار، تنها شخصی است که می¬تواند در خصوص مزایا و معایب سمعک و برقرای تعادل در زمان استفاده از آن برای خودش تصمیم¬گیری نماید.

برون¬گرایی: بیماران با یک شخصیت برون¬گرا (کنکاش برونی) نسبت به بیمارانی با شخصیت درون¬گرا مزایای بیشتری را نسبت به تقویت صدا گزارش می¬نمایند.
وسواس (عقده روحی): بیمارانی که عقده¬های روحی زیادی را نشان می¬دهند، نارضایتی کمتری را نسبت به سمعک¬هایشان نشان می¬دهند.
رابطه بین مزیت استفاده از سمعک و خصوصیات فوق برای تصمیم¬گیری در خصوص استفاده یا عدم استفاده سمعک¬ها توسط افراد بسیار اندک است. زمانی که یکی از این خصیصه¬ها نمود بیشتری داشته باشد، هرچند یکی از چند فاکتور مورد نظر در این رابطه باشد، می¬تواند متخصصان بالینی را در دستیابی به موفقیت پیشنهاد سمعک به بیمار تحت تاثیر قرار دهد.

9-1-8: اختلال فرایند شنیداری مرکزی
با افزایش سن، احتمال کاهش شنوایی با کاهش عملکرد بخش شنوایی مرکزی نیز بیشتر می¬گردد. عضو مورد نظر (گوش) در سنین بالا برای اختلال در دریافت سیگنال¬ها مستعدتر خواهد بود. برخی مطالعات نشان داده¬اند که اختلال پروسه شنوایی مرکزی از میزان مزیت، رضایت و کاربرد سمعک¬ها می¬کاهد. در مقابل، یک مطالعه موردی نیز نشان داده که شخصی با عوارض بخش مرکزی ام آستانه صدای مطلق نرمال در هر دو گوش، از یک سمعک واحد استفاده می¬نمایند، زیرا آن برهمکنش¬های مختلف میان گوش¬ها را کاهش می¬دهد. همچنین مطالعه دیگر هیچ رابطه¬ای را در این زمینه نشان نداده است. بنابراین وجود اختلال در فرآیند شنیداری نباید مانع کار متخصصین بالینی در تنظیم سمعک¬ها باشد، زیرا رابطه بین میزان اختلال در بخش مرکزی و مزایای حاصل از سمعک به درستی شناخته نشده است. از سویی دیگر وجود چنین اختلالی در بخش مرکزی می¬تواند کمک به توضیح اینکه چرا افراد سود اندکی از سمعک-هایشان می¬برند نماید. با افزایش سن این اختلالات پدیدار و مقدار آن نیز با افزایش سن بیشتر می¬گردد و بنابراین با گذشت زمان ممکن است استفاده از سمعک سودبخشی کمتری داشته باشد. زمانی که این موضوع رخ می¬دهد ممکن است که بیمار از عدم مطلوبیت خویش احساس نارضایتی نماید، هر چند عقیده بر این است که خصوصیات صوتی-برقی سمعک¬ها بدن تغییر باقی می¬ماند اطلاعات اندکی در این رابطه وجود دارد، اما امکان افزایش اختلال بخش مرکزی و کاهش اثربخشی سمعک با گذشت زمان می¬بایست همواره مدنظر قرار گیرد. یک بررسی گسترده در خصوص تاثیر اختلال فرایند شنیداری مرکزی بر قابلیت برقراری ارتباط و مفاهیم کاربرد سمعک را می¬توان در مطالعه Loiselle, Stach و Jerger (1991) یافت نمود. سیستم¬های بی¬سیم، راهکار بالقوه¬ای را برای رویارویی با مشکلات ایجاد شده توسط اختلال بخش مرکزی ارائه می¬نمایند که این به دلیل قابلیت دریافت آنها در دریافت صداها و سیگنال¬های ناخواسته و ضعیف کردن آنها می¬باشد. بسیاری از مردم با توجه به مشکلات موجود در خصوص استفاده از آنها از این سیستم به طور منظم استفاده می¬نمایند. یک راهکار ساده¬تر برای این منظور استفاده از یک میکروفون هدایتی، خواه در سمعک و یا در شکلی از یک میکروفون دستی می¬باشد. چنانچه فردی (بزرگ یا کوچک) آستانه صدامی مطلق نرمالی داشته باشد، می¬تواند به تناسب عضو از این سیستم¬های بی¬سیم استفاده نماید.