شنوایی شناسی و خرید سمعک

برون¬گرایی: بیماران با یک شخصیت برون¬گرا (کنکاش برونی) نسبت به بیمارانی با شخصیت درون¬گرا مزایای بیشتری را نسبت به تقویت صدا گزارش می¬نمایند.
وسواس (عقده روحی): بیمارانی که عقده¬های روحی زیادی را نشان می¬دهند، نارضایتی کمتری را نسبت به سمعک¬هایشان نشان می¬دهند.
رابطه بین مزیت استفاده از سمعک و خصوصیات فوق برای تصمیم¬گیری در خصوص استفاده یا عدم استفاده سمعک¬ها توسط افراد بسیار اندک است. زمانی که یکی از این خصیصه¬ها نمود بیشتری داشته باشد، هرچند یکی از چند فاکتور مورد نظر در این رابطه باشد، می¬تواند متخصصان بالینی را در دستیابی به موفقیت پیشنهاد سمعک به بیمار تحت تاثیر قرار دهد.

9-1-8: اختلال فرایند شنیداری مرکزی
با افزایش سن، احتمال کاهش شنوایی با کاهش عملکرد بخش شنوایی مرکزی نیز بیشتر می¬گردد. عضو مورد نظر (گوش) در سنین بالا برای اختلال در دریافت سیگنال¬ها مستعدتر خواهد بود. برخی مطالعات نشان داده¬اند که اختلال پروسه شنوایی مرکزی از میزان مزیت، رضایت و کاربرد سمعک¬ها می¬کاهد. در مقابل، یک مطالعه موردی نیز نشان داده که شخصی با عوارض بخش مرکزی ام آستانه صدای مطلق نرمال در هر دو گوش، از یک سمعک واحد استفاده می¬نمایند، زیرا آن برهمکنش¬های مختلف میان گوش¬ها را کاهش می¬دهد. همچنین مطالعه دیگر هیچ رابطه¬ای را در این زمینه نشان نداده است. بنابراین وجود اختلال در فرآیند شنیداری نباید مانع کار متخصصین بالینی در تنظیم سمعک¬ها باشد، زیرا رابطه بین میزان اختلال در بخش مرکزی و مزایای حاصل از سمعک به درستی شناخته نشده است. از سویی دیگر وجود چنین اختلالی در بخش مرکزی می¬تواند کمک به توضیح اینکه چرا افراد سود اندکی از سمعک-هایشان می¬برند نماید. با افزایش سن این اختلالات پدیدار و مقدار آن نیز با افزایش سن بیشتر می¬گردد و بنابراین با گذشت زمان ممکن است استفاده از سمعک سودبخشی کمتری داشته باشد. زمانی که این موضوع رخ می¬دهد ممکن است که بیمار از عدم مطلوبیت خویش احساس نارضایتی نماید، هر چند عقیده بر این است که خصوصیات صوتی-برقی سمعک¬ها بدن تغییر باقی می¬ماند اطلاعات اندکی در این رابطه وجود دارد، اما امکان افزایش اختلال بخش مرکزی و کاهش اثربخشی سمعک با گذشت زمان می¬بایست همواره مدنظر قرار گیرد. یک بررسی گسترده در خصوص تاثیر اختلال فرایند شنیداری مرکزی بر قابلیت برقراری ارتباط و مفاهیم کاربرد سمعک را می¬توان در مطالعه Loiselle, Stach و Jerger (1991) یافت نمود. سیستم¬های بی¬سیم، راهکار بالقوه¬ای را برای رویارویی با مشکلات ایجاد شده توسط اختلال بخش مرکزی ارائه می¬نمایند که این به دلیل قابلیت دریافت آنها در دریافت صداها و سیگنال¬های ناخواسته و ضعیف کردن آنها می¬باشد. بسیاری از مردم با توجه به مشکلات موجود در خصوص استفاده از آنها از این سیستم به طور منظم استفاده می¬نمایند. یک راهکار ساده¬تر برای این منظور استفاده از یک میکروفون هدایتی، خواه در سمعک و یا در شکلی از یک میکروفون دستی می¬باشد. چنانچه فردی (بزرگ یا کوچک) آستانه صدامی مطلق نرمالی داشته باشد، می¬تواند به تناسب عضو از این سیستم¬های بی¬سیم استفاده نماید.

برون¬گرایی: بیماران با یک شخصیت برون¬گرا (کنکاش برونی) نسبت به بیمارانی با شخصیت درون¬گرا مزایای بیشتری را نسبت به تقویت صدا گزارش می¬نمایند.
وسواس (عقده روحی): بیمارانی که عقده¬های روحی زیادی را نشان می¬دهند، نارضایتی کمتری را نسبت به سمعک¬هایشان نشان می¬دهند.
رابطه بین مزیت استفاده از سمعک و خصوصیات فوق برای تصمیم¬گیری در خصوص استفاده یا عدم استفاده سمعک¬ها توسط افراد بسیار اندک است. زمانی که یکی از این خصیصه¬ها نمود بیشتری داشته باشد، هرچند یکی از چند فاکتور مورد نظر در این رابطه باشد، می¬تواند متخصصان بالینی را در دستیابی به موفقیت پیشنهاد سمعک به بیمار تحت تاثیر قرار دهد.

9-1-8: اختلال فرایند شنیداری مرکزی
با افزایش سن، احتمال کاهش شنوایی با کاهش عملکرد بخش شنوایی مرکزی نیز بیشتر می¬گردد. عضو مورد نظر (گوش) در سنین بالا برای اختلال در دریافت سیگنال¬ها مستعدتر خواهد بود. برخی مطالعات نشان داده¬اند که اختلال پروسه شنوایی مرکزی از میزان مزیت، رضایت و کاربرد سمعک¬ها می¬کاهد. در مقابل، یک مطالعه موردی نیز نشان داده که شخصی با عوارض بخش مرکزی ام آستانه صدای مطلق نرمال در هر دو گوش، از یک سمعک واحد استفاده می¬نمایند، زیرا آن برهمکنش¬های مختلف میان گوش¬ها را کاهش می¬دهد. همچنین مطالعه دیگر هیچ رابطه¬ای را در این زمینه نشان نداده است. بنابراین وجود اختلال در فرآیند شنیداری نباید مانع کار متخصصین بالینی در تنظیم سمعک¬ها باشد، زیرا رابطه بین میزان اختلال در بخش مرکزی و مزایای حاصل از سمعک به درستی شناخته نشده است. از سویی دیگر وجود چنین اختلالی در بخش مرکزی می¬تواند کمک به توضیح اینکه چرا افراد سود اندکی از سمعک-هایشان می¬برند نماید. با افزایش سن این اختلالات پدیدار و مقدار آن نیز با افزایش سن بیشتر می¬گردد و بنابراین با گذشت زمان ممکن است استفاده از سمعک سودبخشی کمتری داشته باشد. زمانی که این موضوع رخ می¬دهد ممکن است که بیمار از عدم مطلوبیت خویش احساس نارضایتی نماید، هر چند عقیده بر این است که خصوصیات صوتی-برقی سمعک¬ها بدن تغییر باقی می¬ماند اطلاعات اندکی در این رابطه وجود دارد، اما امکان افزایش اختلال بخش مرکزی و کاهش اثربخشی سمعک با گذشت زمان می¬بایست همواره مدنظر قرار گیرد. یک بررسی گسترده در خصوص تاثیر اختلال فرایند شنیداری مرکزی بر قابلیت برقراری ارتباط و مفاهیم کاربرد سمعک را می¬توان در مطالعه Loiselle, Stach و Jerger (1991) یافت نمود. سیستم¬های بی¬سیم، راهکار بالقوه¬ای را برای رویارویی با مشکلات ایجاد شده توسط اختلال بخش مرکزی ارائه می¬نمایند که این به دلیل قابلیت دریافت آنها در دریافت صداها و سیگنال¬های ناخواسته و ضعیف کردن آنها می¬باشد. بسیاری از مردم با توجه به مشکلات موجود در خصوص استفاده از آنها از این سیستم به طور منظم استفاده می¬نمایند. یک راهکار ساده¬تر برای این منظور استفاده از یک میکروفون هدایتی، خواه در سمعک و یا در شکلی از یک میکروفون دستی می¬باشد. چنانچه فردی (بزرگ یا کوچک) آستانه صدامی مطلق نرمالی داشته باشد، می¬تواند به تناسب عضو از این سیستم¬های بی¬سیم استفاده نماید.